Portret Rufina Morozowicza, brąz

Jest to popiersie mężczyzny w kwiecie wieku, lekko pochylonego do przodu i w prawo. Mężczyzna ubrany jest w marynarkę, koszulę i krawat. Popiersie to odlew z brązu.

Odlew został wykonany w Zakładach odlewniczych “ L.Kranc i T.Łempicki” w Warszawie. Zakład L. Krantza (vel Kranca) oferował różnego rodzaju wyroby z brązu jak żyrandole, kandelabry, świeczniki, zegary, lampy i lichtarze, a jako specjalność artystyczne odlewy-pomniki. W zakładach na przestrzeni lat swoje prace odlewali m.in.: Henryk Kuna, Xawery Dunikowski, Jan Antoni Biernacki, Józef Gabowicz, Kazimierz Stanisław Ostrowski, Abraham Eisenberg czy Konstanty Laszczka.

Teść Jana Szczepkowskiego Rufin Morozowicz urodził się 8 XII 1851 w Warszawie, a zmarł 14 kwietnia 1931 w Milanówku. Był popularnym aktorem, śpiewakiem i reżyserem. Ukończył gimnazjum filologiczne i rozpoczął naukę w warszawskiej Szkole Dramatycznej u J. Chęcińskiego, ale wydalono go po dwóch miesiącach z powodu "braku zdolności". Nie zniechęciło to go jednak i odniósł sukces. Nieprzerwane pasmo sukcesów święcił m.in. na warszawskich scenach Teatru Małego i Teatru Nowego stając się jednym z najpopularniejszych aktorów Warszawy. W 1888 został reżyserem operetki. Najbardziej ceniony był jako aktor, mistrz tzw. zimnego komizmu, wynikającego nie tyle z wesołości i pogody, ile z wywracania na nice zwykłego porządku rzeczy. Nie miał świetnych warunków głosowych, jednak wyróżniał się wzorową dykcją. Największe wrażenie sprawiała celność jego intonacji, spojrzeń i gestów, komicznych, mimo prostoty i powściągliwości wyrazu. Wielką wesołość współczesnych budziły aktualne i zjadliwe kuplety, które sam pisał, dodając je do swych ról. Był autorem utalentowanym, sam pisał libretta i komedie, tłumaczył i adaptował francuskie opereteki. Przez pewien czas miał wytwórnię dekoracji teatralnych. Nadto zajmował się handlem winem (na czym stracił), a majątku dorobił się na produkcji kosmetyków. Pierwszą jego żoną była aktorka Rozalia z Kozakowskich, drugą Waleria z Kotowiczów (od 1885).

Wymiary obiektu to 46 cm wysokości, 55 cm szerokości, 22 cm głębokości.
Eksponat znajduje się w zbiorach Fundacji im. Marii i Jana Szczepkowskich.