To popiersie młodej kobiety z krótkimi włosami, głową opuszczoną na prawe ramię z częściowo zaznaczonymi ramionami. Portret to cienki gipsowy odlew, bez części tylnej, co powoduje jego niestabilność, pokryty warstwą patyny w kolorze jasnopopielatym z odcieniem zieleni. W części górnej głowy widać gwóźdź służący prawdopodobnie do kopiowania metodą punktowania.

Irena Maria Anders z Jordan-Krąkowska (1894–1981) urodziła się w Radomiu. Była pierwszą żoną gen. Władysława Andersa. Choć nie pierwszy raz była zamężna. Kiedy Irena poznała Władysława Andersa, była już mężatką. Zawarła ślub katolicki z Jarosławem Proszyńskim. Doczekali się nawet syna Macieja, który był wychowywany jako pasierb gen. Andersa i poległ w kampanii wrześniowej 1939 r. Aby móc poślubić Andersa odeszła z Kościoła Katolickiego i wstąpiła do Zboru Ewangelicko – Augsburskiego. Dało jej to prawo do wzięcia ślubu ewangelickiego z gen. Andersem, który wychował się w rodzinie protestanckiej. Co było zgodne z przedwojennym prawem, lecz dla Kościoła Katolickiego pozostawało niesakramentalne. W późniejszych latach generał Anders zawarł drugi ślub kościelny — tym razem katolicki — zachowując się analogicznie do swojej pierwszej żony. W ramach wotum dziękczynnego za wyjście z sowieckiej niewoli dokonał konwersji na katolicyzm. Zatem w świetle obowiązującego prawa kanonicznego był kawalerem mogącym wziąć ślub, bo ślub ewangelicki był traktowany dla Kościoła Katolickiego jako konkubinat. Drugą żoną Władysława Andersa została Irena Renata, z domu Iryna Jarosewycz, ps. art. Renata Bogdańska.

Wysokość popiersia to 54 cm, szerokość to 37 cm a głębokość to 21 cm.