Forma (negatyw) przedstawiająca orła na płaskorzeźbionej tarczy herbowej.
Wymiary obiektu to 61,5 cm wysokości oraz 61,5 cm szerokości.
Najstarszy wizerunek polskiego orła wówczas jako symbol książęcy widnieje na okolicznościowym denarze Bolesława Chrobrego z około 1000 roku. Istnieją jednak teorie, że moneta może przedstawiać innego ptaka np. pawia. Pierwszą wzmiankę o znaczeniu orła w walce zamieścił Wincenty Kadłubek w „Kronice Polskiej”, opisując bitwę stoczoną w 1180 roku przez Kazimierza Sprawiedliwego pod Brześciem.

Dopiero gdy w 1295 roku Przemysław II koronował się na króla, jego osobisty znak, Orzeł Biały, stał się godłem Królestwa Polskiego. Pieczęć majestatyczną Przemysława II zdobi wizerunek ukoronowanego Orła Białego i napis: „Bóg przywrócił Polakom zwycięskie znaki”. W ten sposób piastowski Orzeł Biały stał się herbem Królestwa Polskiego, przyjmowanym kolejno przez wszystkich władców Polski.